***CEBRAİL AS,”PEYGAMBER (sav) EFENDİMİZE:”ALLAH’IN ŞERİATINI ADALETLE KORUYAN,KADİR KIYMET BİLEN,İTAATKAR İSKENDER AS’A”HAKANLARA MAHSUS EN KIYMETLİ TABAK İÇİNDE (MEHDİ,İMAM,HALİFE,RESUL OLDUĞUNU) BİLDİRECEĞİNİ MÜJDELEMİŞTİR.
Ol ki adlin eyleyip i’lâm-ı hıfz-i şer’için Müjdeler vermiş Resûlû’llâh’a Cibril-i Emin
Der-geh-i kadrine bin Dârâ vü İskender gedâ Hırmen-i lûtfuna bin Fâğfûr ü Hâkan hûşe-çin
((CEBRAİL AS,”PEYGAMBER (sav) EFENDİMİZE:”ALLAH’IN ŞERİATINI ADALETLE KORUYAN,KADİR KIYMET BİLEN,İTAATKAR İSKENDER AS’A”HAKANLARA MAHSUS EN KIYMETLİ TABAK İÇİNDE (MEHDİ,İMAM,HALİFE,RESUL OLDUĞUNU) BİLDİRECEĞİNİ MÜJDELEMİŞTİR))
Her zarardan sâye-i adlindedir âsûde halk innehüm ashâbün kehfin innehu hısnün hasîn
Mehd-i mülkü me’men-i ehl-i zamândır fitneden Ahsenü’l-ahvâli fi’l-erhâmi ahvâlü’l-cenîn
((HALKIN FİTNELERDEN,DİĞER ZARARLI FAALİYETLERDEN UZAK HUZURU,RAHİMLERDEKİ CENİN’LERİN DAHİ KORUMA ALTINDA OLMASI,ADALETİYLE ASHABI KEHF’İN KORUMASI GİBİ MEHDİ (İSKENDER AS) SAYESİNDEDİR.))
Geldi ol Hızr-i mübârek-pey kim ansız bî-delil Muztarip kalmıştı ehl-i fazl ü erbâb-i kemâl
Geldi ol Mehdî ki salmıştı zamân-i gaybeti Muztarip kalmıştı ehl-i fazl ü erbâb-i kemâl
(MEHDİ AS HIZIR GİBİ YETİMEDEN EVVEL,”REHBERSİZ,IZTIRAP İÇİNDE OLANLAR;ALLAH’IN FAZL’I İLE İRŞAD OLUP DÜNYA VE AHİRET SAADETİNE ULAŞTI)
Çâker-i çâkeri Fağfûr ile Hâkân oluban Bende-i bendesi iskender ile Dârâ’dır
(MEHDİ İSKENDER AS’A İTAAT EDENLER;ESİR,KÖLE İKEN HAKAN OLDULAR.)
(http://www.belgeler.com/blg/2cux/fuzuli-divani)
FUZİLİ DİVANINDAN
Divan ve mesnevi şâiri. Asıl adı Mehmed. Babasının adı Süleyman. Doğum tarihi bilinmiyor. Hille’de doğduğu tahmin ediliyor. Bağdat ve civarında yetişmiş, zamanının bütün İlimlerini öğrenmiştir. Şah İsmail, Bağdat’ı alınca ona Beng Ü Bade” mesenvîsini sunarak yakınlaşmak istemiştir. Safevîlerin Bağdat Valisi İbrahim Han tarafından korunmuştur. Kanunî Sultan Süleyman Bağdat’ı fethedince (1534) ona kaside sunmuş, Osmanlı valilerinden Cafer Çelebi ile Ayaş Paşa’dan yardım görmüştür. Bu yardımların yeterli ve devamlı olmadığı Fuzuli’nin şiirlerinden anlaşılıyor. Dört ay Bağdat’ta kalan Osmanlı Ordusu içinde Celâl-zâde Mustafa Çelebi, Hayalî ve Taşlıcalı Yahya Bey gibi güçlü şâirler vardı. Fuzûlî bunlarla da tanışmış, sohbet etmiştir. Ömrü Bağdat, Hille, Necef ve Kerbelâ dörtgeni içinde geçmiştir. 1556′da çıkan taun salgınında Kerbelâ’da öldü. Hz. Hüseyin’in türbesinin karşısına gömüldü. Iraklılar şâirin türbesini yıkarak meydan yapmışlardır.
Fuzûlî dîvan edebiyatımızın en büyük şâiridir. Türkçe eserlerini Azerî lehçesiyle yazmıştır. Fuzuli’nin Arapça ve Farsça eserleri de vardır. Bu iki dili şiir yazacak derecede bilir. Şiirde İlmin gerekli olduğunu, ilimsiz sür yazılamayacağını savunur. Mütevâzî, dürüst, onurlu, kanaatkar ve çok geniş bilgi sahibi olan bir kimse idi. Eserleri iç ve dış yapı bakımından mükemmeldir. Türk dilini ve edebiyatını bir bütün olarak görmüş, kendisinden önce gelen ve çağdaşı olan Türk şâirlerinin eserlerini okuyup incelemiştir. En fazla Ali Şîr Nevâî’den etkilenmiştir. Dîvan edebiyatının ortak malzemesini (dil, şekil, mazmun vb.) kullanmakla birlikte şahsî üslûp sâhibı olabilmiştir. Edebiyatımızın en lirik şâiridir. Duyguları derin, İfâdesi tabiîdir. Aşk, elem ve ayrılık temalarını işler. Mensur eserlerinde de aynı ustalığı gösterebilmiştir. Şöhreti Türk dünyâsına yayılmıştır. Hemen hemen her dîvan şâiri ona narîre yazmış, halk şâirleri de onu üstâd kabul etmişlerdir.
Fuzuli, bu adı seçerken üstün Arapça bilgisini göstermiş çevresindeki cahil kişiler o ismin yalnızca ikinci anlamını düşünmüş ilk anlamını düşünemeyip Fuzuli hakkında gereksiz yorumlar yaparak kendilerini komik duruma düşürmüşlerdir.
